Porady dla opiekunki – Formularz A1
Wyjeżdżając jako opiekunka do osób straszych w Niemczech powinniśmy posiadać dowód na to, że jesteśmy ubezpieczni, żeby wrazie potrzeby bezproblemu móc skorzyctać z opieki zdrowotnej na terenie Uni Europejskiej. Wyjeżdżając do pracy za granicą wcześniej musi być złożony przez nas lub przez naszego pracodawcę wniosek A1. Poniżej znjadują się najważniejsze informację co to jest formularz A1 i inne wązne informacje z nim związane.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 Rozporządzenia 883/2004:
„Osoba, która wykonuje działalność jako pracownik najemny w Państwie Członkowskim w imieniu pracodawcy, który normalnie tam prowadzi swą działalność, a która jest delegowana przez tego pracodawcę do innego Państwa Członkowskiego do wykonywania pracy w imieniu tego pracodawcy, nadal podlega ustawodawstwu pierwszego Państwa Członkowskiego, pod warunkiem że przewidywany czas takiej pracy nie przekracza 24 miesięcy i że osoba ta nie jest wysłana, by zastąpić inną osobę.”
Tak więc aby przed wydaniem zaświadczenia A1 ZUS bada czy zostały spełnione dwa podstawowe warunki:
1. Czy pracodawca prowadzi znaczną część działalności w Polsce
2. Czy pracownik wyjeżdża na okres krótszy niż 24 miesiące i nie wyjeżdża w celu zastąpienia innego pracownika.
Zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 2 rozporządzenia 987/2009 – na wniosek pracownika lub pracodawcy do odpowiedniej instytucji w Polsce jest to ZUS, wydawane jest potwierdzenie o ubezpieczeniu na terenie UE. Wniosek składany jest na określony czas przypadkach wskazuje, jak długo i na jakich warunkach ma ono zastosowanie.
Zaświadczenie A1 zastępuje dotychczasowy formularz E 101.
Zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym 987/2009 (art. 14 ust. 1) ubezpieczeniom w państwie zamieszkania może podlegać także pracownik, który został zatrudniony w celu wykonywania pracy za granicą, pod warunkiem, że bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia podlegał ubezpieczeniom w państwie zamieszkania.
Szczegółowa interpretacja postanowień rozporządzeń 883/2004 oraz 987/2009 zawarta została w nowych decyzjach i zaleceniach Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego. Dla pracodawców i delegowanych pracowników największe znaczenie ma Decyzja Nr A2 z dnia 12 czerwca 2009 r. dotycząca wykładni art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 w sprawie ustawodawstwa mającego zastosowanie do pracowników delegowanych i osób wykonujących pracę na własny rachunek, tymczasowo pracujących poza państwem właściwym. Warto zwrócić uwagę, że decyzja ta nie jest źródłem prawa, ma jedynie na celu wyjaśnienie w jaki sposób organy państw członkowskich powinny interpretować wskazany przepis.
Zgodnie z Decyzją pracę uważa się za wykonywaną na rzecz pracodawcy państwa wysyłającego, jeżeli ustalono, że praca ta jest wykonywana dla tego pracodawcy oraz że wciąż istnieje bezpośredni związek między pracownikiem a pracodawcą, który go oddelegował.
W celu ustalenia, czy taki bezpośredni związek wciąż istnieje, a zatem dla przyjęcia, że pracownik nadal podlega zwierzchnictwu pracodawcy, który go oddelegował, należy uwzględnić szereg elementów, w tym odpowiedzialność za rekrutację, umowę o pracę, wynagrodzenie (niezależnie od ewentualnych umów między pracodawcą w państwie wysyłającym a przedsiębiorstwem w państwie zatrudnienia, dotyczących wynagradzania pracowników) i zwalniania oraz prawo do określania charakteru pracy.
Dla celów stosowania art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 987/2009, tytułem wskazówki, wymóg, do którego odnoszą się słowa „bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia”, można uważać za spełniony, jeśli dana osoba podlega przez co najmniej miesiąc ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym pracodawca ma swoją siedzibę. Krótsze okresy wymagać będą indywidualnej oceny w konkretnych przypadkach, z uwzględnieniem wszelkich innych występujących czynników.
W celu ustalenia czy pracodawca zazwyczaj prowadzi znaczną część działalności na terytorium państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę, instytucja właściwa w tym państwie zobowiązana jest zbadać wszystkie kryteria charakteryzujące działalność prowadzoną przez tego pracodawcę, w tym:
• miejsce, w którym przedsiębiorstwo ma swą zarejestrowaną siedzibę i administrację,
• miejsce, w którym rekrutowani są pracownicy delegowani,
• miejsce, w którym zawierana jest większość umów z klientami,
• prawo mające zastosowanie do umów zawartych przez przedsiębiorstwo z jednej strony z pracownikami i z drugiej strony z klientami,
• liczbę umów wykonanych w państwie wysyłającym.
Po zakończeniu przez pracownika okresu delegowania nie można potwierdzić nowego okresu delegowania, dotyczącego tego samego pracownika, tych samych przedsiębiorstw i tego samego państwa członkowskiego, przed upływem co najmniej dwóch miesięcy od daty zakończenia poprzedniego okresu delegowania. W szczególnych okolicznościach dopuszcza się jednak odstępstwo od tej zasady.
Źródło
www.doradca-podatkowy.net.pl
„